Kæri Grímur.

Grímur minn hvernig dettur þér eiginlega í hug að búa til
þetta endemis kvótarugl ? „ I simply ask."  

Hvað á svona lagað að þýða ? spyr ég bara. Hvernig eiga
kvótagæjarnir að hafa efni á því að byggja hallir kaupa dagblöð og fyrirtæki
sem þeir settu sjálfir á hausinn? Það er deginum ljósara að ef þeir eiga að
borga líka fyrir fiskinn þá geta þeir þetta ekki. „No way." 

Hvernig er þetta eiginlega með þig Grímur minn, ertu
búinn að gleyma hvernig á að leggja saman og draga frá? Þetta er kennt held ég
ennþá í einhverjum skólum. Það gefur auga leið ef hagnaður er tveir milljarðar
á einu ári og það kostar einn og hálfan milljarð að endurnýja einn togara, þá
eru tuttugu ára einkaleyfi hvergi nóg, bara segi ekki meir. „tell no more." 

Svo ætlar þú ofan í allt að leyfa einhverjum fúskurum að veiða
þrjá fiska af hverjum hundrað sem má veiða. Þessir fúskarar þekkja ekki þorsk
frá grásleppu hvað þá meir. Þaðan af síður vita þeir hvað er sporður og hvað
haus á þessum fiskum sem þeir þekkja ekki.  

Grímur minn hvernig dettur þér í hug að okkar ástkæru
útgerðarmenn sem kaupa allt mögulegt fyrir tap og afskriftir útgerðanna, geti
borgað fyrir fiskinn sem þeir veiða fyrir okkur af einskærri góðmennsku? Nóg er
að þeir borgi Færeyingum þó við förum ekki líka að rukka þá. „no pay I say." 

Grímur minn ég myndi mæta hjá ykkur á fundinn á Akureyri,
ef ég væri ekki svona slæm í mjöðminni. 

Talaðu bara ekki af þér Grímsi minn. 

Þín Magnea.