Þjáningarsaga Sima glópaláns og Bjarna gæsalappa-3

Enn kveður Magnea.

Þú vildir ekki uppreisn lýðs,

Simmi vinur þessa skríls.

Út í alþingisgarðin gekkstu því.

gafst þig í hendur kjósenda frí.

 

Af því má læra að elska frekt,

eigin orð með friði og spekt.

Þess vegna varast skalt allt kært,

óþolinmæði og skap hógvært

 

Sorgmæddur gekkstu umsamda leið,

særði þitt hjarta lygi og neyð,

Hlægjandi hljópstu glæpaleið,

með munninn fullan af silfurskeið.

 

Vort líf er ganga alþingis rétt

svikin eru öllum takmörk sett.

Svikaleiðum ei leik þér að,

lendir víst á kvalastað

 

Iðrunartárin falla í vor,

rennbleyta vor lífsins spor.

Gegnum svikin með gleði og lyst,

röltum vér þá í félagsvist.

 

 

Þá Simmi nú veginum var,

við Bjarna og fleiri ræddi þar.

Gjaldþrot mundi henda skjótt,

harðlega mælti Sindri í mót.