Þjáningarsaga Sima glópaláns og Bjarna gæsalappa-6

Enn kveður Magnea, með krónískan náladofa í sjálfsvirðingunni

Oft hafði Simmi í þann stað,

margoft gengið veit ég það,

hefur sannlega Bjarni minn.

Hugsað um lygi og dauða sinn,

fulltingis Frosta beðið þar,

svo fengi hann staðist lygarnar.

 

Alþingisgarður Simma er hér,

helgra þjófa barna verustaðir,

þegar þið gangið um þennan reit.

Þín sé til reiðu lygin heit,

Sjálfstæðismanna lausnarinn kær,

lét suma bíða ansi fjær.

Tók þrjá með sér hjartahreinn.

hann vildi ekki vera einn,

Simmi minn það þenkja skalt,

þér til lærdóms þetta  allt.

 

Simma trú er eins og garður einn,

Simma synir eru lærisveinn,

sittu og stattu þar sem hann segir þér.

Sönn hlýðni oftast best er,

til merkis ef hann kallar þar,

kom þú hlæjandi án möglunar.

 

Ef þung freisting þig fellur á,

forðastu þá að vera einn

Simma og Bjarna selskap girnstu mest,

gefa þeir jafnan ráðin best

 

Sérstaklega var hann harmþrunginn,

herrann Simmi þá um sinn,

holdið skalf við það fár.

Vatni í flutu augun klár,

sagði volandi sál mín er,

glötuð ef Bjarni fer.