Enn dásamlegir tímar

 

Það er dálítið skondið hvernig stórnmálamenn breytast þegar þeir eru komir á þing og maður nú tali ekki um ef þeim hefur tekist að klóra undir sig ráherrastóli.

 

 

Fyrir kosningar: Það á að gefa áfengissölu frjálsa, ríkið á ekki að vera að vasast í því hverjir selja hvað svo lengi sem varan sem seld er er ekki á bannlista.

 

 

Eftir kosningar: Það er ekkert vit í því að gefa áfengissölu frjálsa. Fíflin í landinu fara sér bara að voða. Drekka frá sér ráð og rænu og við þurfum svo að rétta þetta fólk af með ærnum kostnaði af fé skattborgaranna.

 

 

Fyrir kosningar: Álagning á áfengi er alltof há á Íslandi, ferðamenn veigra sér við að drekka vín með matnum fyrir það hve dýrt það er. Fólk í ferðamálum hefur marg bent á þetta og beinlínis krefst þess að áfengisverð verði fært til þess sem er í öðrum löndum Evrópu.

 

 

Eftir kosningar: Það er náttúrulega ekkert vit í því að lækka áfengisverð á Íslandi. Við erum ekki tilbúin til þess að drekka vín með matnum. Það er bara á færi þrautþjálfaðra útlendinga að gera svoleiðis. Og svo náttúrulega þeirra sem ekki þurfa að borga vínið með matnum, eins og til dæmis höfðinginn í Svarkakastala (sá sem nagar blýantana), ég og fleiri sem verðum að mæta í ókeypismat vegna starfa okkar þótt við vildum frekar vera heima að horfa á sjónvarpið.

 

 

Svona geta menn vitkast á einni lásí nóttu eftir að kosningavíman sem er litlu skárri en áfengisvíma er runnin af háttvirtum þingmönnum og ráðherrum.

 

 

Við kjósendur erum bara fífl eins og einn af ókeypis víndrykkjumönnum sagði hér um árið. Hann vissa þetta uppá hár því hann svaf hjá ráðherra um þær mundir.