Martröð-5

 

Sturla frammari setti fundinn á Klörubar og tilkynnti að Ómar Ragnarsson væri sérstakur gestur frammara á Klörubar. Sturla sagði að í raun væri Ómar framsóknarmaður en væri í fyrirsvari fyrir sértrúarsöfnuð um þessar mundir.

Ómar hóf upp raunst sína og talaði út í eitt um það hvað það væri mikilvægt að gera ekkert sem gæti verið skapað meiri orku til hagsbóta fyrir landið. Það ætti í staðinn að fjölga ferðamönnum og gera sem mest úr  hreinleika íslenskrar náttúru. Um efnahagsvanda þjóðarinnar hafði hann ekkert að segja nema bara að þetta væri græðgi eða eitthvað svoleiðis. Íslandshreyfingin er því áhugalaus um núverandi ástand og hefur engar lausnir fyrir okkur kjósendur. Það er því ekki gæfulegt að velja þá til að stjórna landinu. Ómar lýsti Gjástykki eins og það væru mestu gersemar sem landið ætti og mætti alls ekki hreyfa við svo miklu sem einum hraunmola. Rafmagnið eigum við að fá frá virkjunum eins og afi minn smíðaði og setti í bæjarlækinn, hann smíðaði margar margar túrbínur sagði Ómar. Það kom meira að segja ljós á perurnar í fjósinu, allavega svona stundum.

En  Ómar sagði ekki frá kömrunum við Dettifoss, en það var þannig að á annað hundrað ferðamanna kom til að skoða þetta náttúruundur sem Dettifoss er. Þegar fólkið kom úr rútunum var það alveg í spreng, það var nefnilega í hádegismat á hótelinu á Húsavík fyrir tæpum tveimur tímum. Sem sagt allir með krosslagða fætur og aðra hendina í klofinu. Þeir sem fyrstir komust á kamarinn komu augnabliki síðar út með brækurnar á hælunum og ælandi að auki, slíkur var viðbjóðurinn á kamrinum.  Þessi lýsing er því miður hérumbil alveg rétt. Ómar ætti að skoða sinn gang varðandi fjölgun ferðamanna. Fólkið spurði leiðsögumanninn sem var kona, hvert getum við farið til að pissa og gera meira ? Hún benti út í móa og sagði náttúran er stórkostleg.  Eftir þessar hremmingar var fólkið fegið að komast í rúturnar aftur.

How do you like Iceland spurði bílstjórinn. Shit sagði ferðamaðurinn. Hvað finnst þér um Dettifoss ? Hvaða foss ? Svo er það nú svipað með Dimmuborgir, engin aðstaða nema út í hrauni en þar eru afdrepin fleiri, bara að gæta sín þegar maður gengur í hrauninu að stíga ekki á þú veist.

Ómar hélt áfram alls ekki  mætti  virkja  jarðhitann. Á fáum áratugum yrði Hellisheiði orðin köld og þá yrðum við að kynda kofanna með olíu eða mó. Þegar hér var komið fannst mér Ómar vera eins og pretikari sértrúarsafnaðar, ekki ósvipað og Gunnar í Krossinum. Gunnar á eftir að kætast yfir þessari spá Ómars, því samkvæmt henni á eftir að frjósa í helvíti, og  Hvergerðingar rækta frostrósir í stað  tómata og agúrka.

Síðan hóf hann Ómar upp raust sína og flutti kvæði sem hann mundi nú ekki alveg hverig er en það var til í tölvunni  hans. Þegar hann hafði lokið sé af tók Sturla við hljóðnemanum og sagði þá verður þetta ekki meira í dag, hlakka til að sjá ykkur á laugardaginn kemur.