Kæri Sigurður

 

Það eru allir vondir við þig. En ekki ég elsku Siggi minn. Ég er ekkert að öfundast útí þig þótt þú eigir skuldlaust hús á Valhúsahæð. Allir geta átt skuldlaus hús eins og þú bentir réttilega á um daginn. Formúlan er bara að taka ekki lán, svo einfalt er það nú. Svo eru hælbítarnir eitthvað að segja að þú  hafir keypt smá aðsetur út í London á tíu og hálfa punds-millur , ég segi bara og hvað með það ?. Þegar maður spyr svo hvort þetta séu ekki many monní þá er manni sagt að Siggi minn hefði bætt við tveimur og hálfri punds-millu til að vera alveg öruggur um að fá það. En þið illgjörnu eiturtungur gátuð ekki stillt ykkur um að segja að húsið hafi verið til sölu í mörg ár, en ekki selst. Ætli maður heyri ekki næst að Siggi minn hafi borgað of mikið fyrir kofann ? En það fylgir bílastæði sagði hann.

Ég ætlaði ekki að trúa mínum eigin eyrum þegar þú sagðir mér frá honum Dabba og því hvernig hann hafði hótunum við þig út af einhverju uppgjöri í evrum. Hvað á það að þýða eiginlega að blaðra um einhverjar niðurfellingar á ábyrgðum út af lánum til ykkar Heiðars. Þetta var svo sem ekkert, bara nokkir tugir milljarða, og hvað með það segi ég nú barasta. Og hvað á það að þýða að vera að nudda í þér út af  einhverjum sumarbústað sem þú ert að láta byggja fyrir þig ? Ekkert annað en öfund segi ég bara, og hana nú.

Ég verð að fara á klóið núna, skrifa þér kannski nokkrar línur við tækifæri.

Bestu kveðjur

Þín Magnea