Kæri Ármann

  Mikið þótti mér vænt um þig þegar ég fékk boðskortið frá þér. Mig hefur alltaf dreymt um að vera í alvöru jólaboði innanum alvöru fólk. En því miður komst ég ekki til London um jólin. Ég átti ekki aura fyrir fargjaldinu, takk samt.  Var ég búin að þakka þér fyrir boðið í Miðjarðarhafið í hittifyrra ? Ég bara man ekki hvort ég var búin að þakka þér fyrir það. Mikið held ég að það hafi verið gaman á snekkjunni, með allt þetta fræga fólk um borð. Og þú bara drengurinn minn aðal maðurinn um borð.

Englasöngur þinn barst út yfir rennislétt Miðjarðarhafið og rann saman við nið náttúrunnar, eina hljóðið utan englasöngs þíns var glasaglymur veislugesta þegar þeir skáluðu aldeilis agndofa af hrifningu. Þvílíkt maður og þessu missti ég af af því ég var blönk þarna um sumarið. Ég reyndi að slá fyrir ferðinni en þeir þarna í Raupklink vildu ekkert  lána mér, ekki grænan eyri hvað þá meir. Svo var þarna einhver með þvílíkan dónaskap. Þegar ég sagði þeim að mig vantaði þessa aura til að komast á snekkjuna, þá bara sagði einn þeirra, þangað átt þú ekkert erindi, þú átt áræðanlega engan nothæfan kjól fyrir snekkjuferðir. Svona fór nú þetta Ármann minn og ekki meira um það. Auðvitað er ég svekkt yfir þessu öllu.

Nú eru níðbítarnir farnir að glefsa í þig líka Ári minn. Á því átti ég síst von eins og þú ert glæsilegur á velli. Þeim er ekkert heilagt þessum sullukjöftum svei þeim bara.

Þú bara lentir í þessari vinnu hjá Raupklink aldeilis óafvitandi, og svo varstu bara allt í einu kominn til London, eins og þú hefðir nokkurntíma viljað það sjálfur. Nei þú bara lentir í þessu.

Auðvitað gerðir þú rétt fyrst þú á annaðborð lentir í þessu að sjá um kaupin á þessari sjoppu, hvað hún nú heitir. Singja og Friðlander eða eitthvað svoleiðis. Ég á svo bágt með að muna úlensku.

Það var ekki þér að kenna þótt Darling vildi ekki henda til þín björgunarhring þegar bankinn drukknaði í skuldum, sem þú áttir náttúrulega enga sök á. Ég trúi þér alveg Ári minn þegar þú segir að þú hafir frekar átt á dauða þínum von en að fá heimsókn frá Darlig þarna í október í fyrra. Ekki nóg með það, heldur skrifuðu þessir sendlar frá einhverju fjáraeftirliti Darlings með stórum stöfum í gestabókina þína, þvílíkur dónaskapur, ég er hneigsluð.

Ámann minn elsku drengurinn minn og nú ertu búinn að skrifa þína höfuðlausn alveg eins og Egill forðum. Ævintýtraaurinn heitir hún víst er það ekki annars ? Sama hvað hún heitir, hún er tær snilld er mér sagt. Meira að segja táruðust þeir Siggi og Hreiðar þegar þeir lásu formálann og þá er nú mikið sagt þegar svo miklir víkingar tárast.

En eiturtngurnar eru samar við sig og segja að þú hafir bara vitað þetta allt saman laungu á undan Darling og félögum. Svo er einhver kerling að skrifa að hún fái ekki banana fyrir börnin sín út af þessu öllu saman, henni var andskotans nær að eiga þessi börn segi ég bara.

Við ykkur sóðakjafta og níðskrifara segi ég eins og meistarinn forðum, kasti þá sem ekki er blankur fyrsta steininum, og hananú.

Elsku Ármann minn ég verð að láta staðarnumið í bili, Mogginn var að koma.

Þín Magnea